Om tot de OK-Score te komen worden twee grote variabelen gezocht in vijf jaar winst- en verliesrekeningen en balansen. Deze twee variabelen zijn de OK-Solvabiliteit (is globaal identiek aan de normale solvabiliteit maar wordt gecorrigeerd voor (oude) debiteuren en voorraden met als tweede grote variabale de OK-Ratio. Deze laatste is een cijfer dat loopt van plus 1 tot min oneindig en komt tot stand door alle cijfers van vijf boekjaren aan elkaar te relateren via ca. 150 rekenregels.
Vanaf het begin wil iedereen nu onder de motorkap kijken; sommigen beschouwen het als een glazen bol of schrijven er een hoog voodoo gehalte aan toe. Feit is echter dat de methode na zeven jaar niet alleen zijn bestaansrecht heeft bewezen maar zich zelfs een plaats heeft veroverd in het Nederlandse beleggingsveld. Dit, terwijl ons Institute alleen maar een vlaggenschip wilde hebben om te kunnen aantonen dat de OK-Score als rating zo'n uitmuntende kwaliteit heeft.
Voor de critici zou ik graag willen verwijzen naar een voordracht van David Rowe die het begrip statistische entropie introduceerde. Hij stelde het volgende :
het extraheren en analyseren van gegevens uit data kan nooit meer informatie creëren die niet al latent aanwezig is in die data. Simpel gezegd :
net als water kan informatie nooit hoger rijzen dan zijn bron.
Hij leverde daarmede het ultieme antwoord op de titel van mijn proefschrift luidende :
"is ratio logos of mythe ? "
Geen opmerkingen:
Een reactie posten