De arrogantie van de macht

Na 71 reacties is deze tekst van mijn DFT bijdrage wellicht ook voor anderen van belang

Deze week werd Europa met zijn neus op de feiten gedrukt. 

Griekenland wenste niet langer door­geef­­luik te zijn. Doorgeefluik van rentebetalingen aan Europa, dat wel de eigen banken een bailout had verstrekt - omdat die banken, verblind door de hoge rentes - zich massaal én fataal hadden laten vollopen met Griekse leningen. 

Europa als partij, die echter (nog) niet bereid is om mee te doen aan een bailout van Griekenland.

Ieder weldenkend mens kan namelijk vooraf uitrekenen, daar hoef je niet eens bankier voor te zijn, dat het volstoppen van een klant of in dit geval een land met een dergelijke schuldomvang, tot ongelukken moet leiden. Bij een particuliere of ondernemingsklant zou er in een dergelijke situatie een beroep gedaan kunnen worden op de zorg­plicht. Jammer genoeg voor Griekenland bestaat zoiets nog niet in Europees verband voor de aangesloten landen.

Met die bailout hebben de landen de banken afgekocht. Iets dat Europa wel moest doen. Als ze dat niet hadden gedaan, waren er systeembanken omgevallen met alle gevolgen van dien. Maar in feite sanctioneerde Europa daarmee het onbe­hoor­lijke en onbeheerste griezelgraaien van de Europese banken.

Het getuigt dan ook van een ongelooflijke arrogantie van de macht om Griekenland tegemoet te treden met afspraak is afspraak. De perversie is grotesk en vergelijkbaar met een heroïne pooier. Eerst gratis vijf jaar heroïne verstrekken en dan verplichten om cold turkey af te kikken.

Dat Europa eerst zijn eigen hachje, lees zijn eigen banken wilde redden is begrijpelijk, maar heb dan ook een strategische visie voor het vervolg. 

Wat let ons als Europa om 40% van de schuld van Griekenland kwijt te schelden en de resterende 60% te verkopen aan het IMF. Daarbij garandeert de ECB het restant van de lening aan het IMF. De terugbetaling van Griekenland wordt vastgezet op 60 jaar (lineair 1% per jaar) en de rente op 1% boven de ECB rente van 0,05%. Verdere leningen kunnen niet meer bij Europa of Europese banken worden afgesloten. De eigen economische groei en bespa­ringen kunnen daardoor worden ingezet voor het eigen economische herstel. 

Dát is een keuze in solidariteit van Europa maar toegesneden op eigen verantwoor-delijkheid van een land, zoals het heurt….én kan Griekenland ook tonen dat het ook haar ernst is om de broodnodige hervormingen aan te pakken.