In mijn meest recente bijdrage, “de fondsensector voor ongekende uitdagingen” kondigde ik aan dat wij in Rügen en Berlijn waren geweest.
Voor het eerst. Rügen was koud ca. 5 tot 10 graden en redelijk zonnig. Het plaatsje Binz ligt als een wit Kukident gebit mooi te zijn maar voelt niet als echt aan. Het achterland met de naweeën van zowel Nazi Duitsland als de Russen gedurende de DDR tijd zijn zowel nog duidelijk zichtbaar als voelbaar.
Een van de meest – zelfs nu nog – beangstigende indrukken is het Prora complex, nog geen acht kilometer van Binz. Een gebouwtje van 4500 meter lang – direct aan zee – gebouwd tussen 1933-1939 en ooit bedoeld om 20.000 vakantiegangers te herbergen. Een poging van het Nationaal Socialisme om de arbeidersklasse (waarvan alle organisaties in 1933 al waren opgeheven) te winnen voor het oorlogs- rassen- en “lebensraum”beleid van het bewind. “Het volk kon op die manier kracht putten voor de volgende oorlog”. Het door “Kraft durch Freude” opgetrokken gebouw is nooit als strandbad benut. En staat daar maar als een markante griezelige demonstratie van demonische krachten.
Gelukkig ook nog goede geluiden. De geplande ontmoeting met Reinhard Piechocki. De auteur van het boek “Ein Garten Eden inmitten der Hölle”. De biografie over Alice Herz-Sommer, geboren in 1903 en met haar huidige 108 jaar, nog steeds woonachtig in London, die als Joodse dochter Theresienstadt overleefde door feilloos en uit haar hoofd de 24 etuden van Chopin te spelen. Een inmiddels levende legende, die nog dagelijks piano speelt en tenminste nog één keer per week met de schrijver telefoneert. Een markante en fascinerende demonstratie van Goddelijke krachten.
Gevoed door deze dialectische uitersten kwamen wij in Berlin aan. Mijns inziens het New York van Europa. Kosmopolitisch, multicultureel, swingend, dynamisch. Geen wonder dat het in Duitsland economisch zoveel beter gaat. Oude fabrieksgebouwen worden tot woningen en bedrijfsruimtes omgebouwd met lage huren. Kleine, nieuwe bedrijven, niche players in bijna elke sector storten zich op de vrije markt. Uitmuntend eten tegen zeer lage prijzen : vanaf zes Euro, ook aan het Centraal Station. In Amsterdam kan je er nog geen uur van parkeren of is het wellicht net voldoende om het toiletbezoek van te voldoen.
Neen, zoals wij ook onze OK-Score relaties hebben aangeraden, Nederland is ou(d)t en der dagen zat; alle élan en wens tot vernieuwing ontbreekt. Het is daarom verstandig ons te focussen op Duitse Corporate Bonds en de twintig OK-geselecteerde aandelen uit de S&P 100; dan hoeven wij ons er niets van aan te trekken dat de AEX nu alweer zo’n 7% lager staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten